English version below
Jakie jest najczęściej pojawiające się pytanie dotyczące wyjazdu?
“Jaki jest cel tej podróży?”
Jeżeli miałbym odpowiedzieć zwięźle na to pytanie, to wymieniam miejsca, które są, według mnie, niemożliwe do pominięcia. Góry Ałtaj na granicy kazachsko-rosyjskiej, masyw Pamiru obejmujący cztery kraje: Afganistan, Chiny, Kirgistan oraz Tadżykistan i wreszcie Iran. Jednak sprowadzanie tej wyprawy do zobaczenia tylko tych miejsc, mijałoby się z prawdą. Nie chodzi przecież o to, żeby dojechać na miejsce, zrobić zdjęcia potwierdzające odhaczenie kolejnego celu i nerwowe rozglądanie się za następnym.
Głównym pomysłem, swoistą idée fixe, która mnie inspiruje do wyjazdu jest nieśpieszne podróżowanie. Przemieszczanie się w stylu XIX-wiecznych podróżników. Nienaglony terminami, połączeniami, odlatującymi samolotami mogę spokojnie rozejrzeć się po okolicy, przesiąknąć duchem miejsca, porozmawiać z autochtonami. Z rozmysłem zdecydowałem się na motocykl, który ma mały silnik i niejako wymusza powolne poruszanie się.
What’s the common question about my trip? “What is the goal of your journey?”
If I want to be brief, I just list places that are ,in my mind, impossible to omit. Altai mountains on a Kazakhstan - Russian border, Pamirs - a huge mountain range spreading across Afghanistan, China, Kyrgyzstan and Tajikistan, and my ultimate destination - Iran. However, reducing the trip to the sightseeing checklist is not what it’s all about. It’s not about arriving at the destination to take a few photos which are a proof of my presence there followed by a nervous search for another point on a map.
My main idea circles around a notion of a leisurely traveling. Relocation in a style of 19th century discoverers. Not rushed by deadlines, connections, departing flights. I can calmly look around, inhale the local ambience and spend time talking with the natives. I deliberately chose a small displacement motorcycle which gives you no choice but a slow pace.